Kraimart Nopmuang

ยิ่งแข่งขัน ยิ่งหลงทาง : กับดักการศึกษาไทย

 

แข่งกับอะไร ?


"ในระดับนานาชาติเวลาคุยกันเรื่องคุณภาพการศึกษา 

จะมีคำสำคัญอยู่ 3 คำคือ  Excellency  Equity  Efficiency"


ถ้าจะมุ่งสู่ความเป็นเลิศ เราควรจะแข่งกับใคร ?

    ( Excellency ความเป็นเลิศ )  การรู้ว่าตัวเองเป็นใคร ฝึกฝนตัวเองให้เป็นคนที่เก่งมาก ๆ เข่งกับตัวเอง ไม่ใช่แข่งกับคนอื่น   

     ( Equity ความเท่าเทียม ) เด็กที่มาจากพื้นเพครอบครัวที่อ่อนด้อยกว่า มีความพร้อมน้อยกว่า เขาแข่งกับคุณไม่ได้ เพราะพ่อแม่เขาหาเช้ากินค่ำไม่มีเงินมาทุ่มเทให้ลูกเรียนพิเศษ  แบบนี้ก็ไม่แฟร์สิ เท่ากับ โรงเรียนทอดทิ้งเด็กจำนวนมากแล้วมัวแต่ปั้นเด็กแค่บางกลุ่มบางคน  

คุ้มค่ามากน้อยแค่ไหนที่ลงทุนไป ?

     ( Efficiency ประสิทธิผล ) คุณปั้นเด็กทีมหนึ่งขึ้นมาแข่ง ไม่ได้ทำให้โรงเรียนมีคุณภาพมากขึ้น  คุณแค่ทำให้เด็กกลุ่มที่มีต้นทุนที่ดีอยู่แล้ว เข้มแข็งมากขึ้น ใครเป็นเลิศก็เด็กกลุ่มนั้นไง แต่โรงเรียนไม่ได้เป็นเลิศด้วยนี่  พอโรงเรียนได้รางวัล ก็จะบอกว่าปีนี้โรงเรียนมีคนชนะเลิศได้รางวัล แต่ไม่ได้แปลว่าโรงเรียนสอนเด็กได้ดีทุกคน มีเด็กกลุ่มที่ถูกปั้นจนออกไปล่ารางวัลกลับมา ซึ่งก็ไม่ได้การันตีว่าโรงเรียนมีคุณภาพนะ  

 มันก็เลยกลายเป็นกับดัก !!!

    เพราะว่าเราเน้นให้แข่งขันกัน จนสุดท้ายเราก็ละเลยเด็กกลุ่มใหญ่ แล้วเด็กบางคนก็เป็นตัวหลักในการแข่งทุกวิชาเลย สุดท้ายก็เป็นเด็กเก่งจริง สุดท้ายเขาก็เป็นเลิศจริงๆ แต่โรงเรียนทำอย่างไรกับเด็กที่กลุ่มกลาง กลุ่มอ่อน ในมุม Equity พวกเขาก็ตกหล่นไปเพียบ มีเด็กจำนวนมากเข้าไม่ถึงคุณภาพการศึกษาทั้งที่อยู่ในระบบการศึกษา

    -------------------------------------------------

   ' เราจัดการศึกษาไม่ตรงไปตรงมา เราเลือกพูดเฉพาะด้านที่พอเห็นความสำเร็จ แต่ด้านที่เป็นปัญหายังมีอยู่อีกมากที่เราไม่เอาจริงเอาจังในการแก้ไข แต่เรากลับซุกปัญหาเอาไว้ใต้พรม'

-----------------------------------------------


สุดท้าย..ส่งผลกับเด็กนักเรียนอย่างไรบ้าง?

    ถ้าเราเชื่อในปรัชญาการศึกษาว่าการศึกษาคือการทำให้คนได้ค้นพบตัวเอง โรงเรียนต้องมีหน้าที่จัดประสบการณ์ที่หลากหลายให้เด็กค้นหาตัวเองจนเจอว่า ตัวเองคือใคร ถนัดอะไร สนใจอะไร แต่ตอนนี้มันไม่ใช่ เรากำลังปั้นคนเป็นแรงงาน เราก็เลยเป็นปรัชญาการศึกษาที่เน้นเอาความรู้มาใส่หัวเด็กเยอะๆ ฝึกฝนให้เก่งๆ เด็กจะได้จำข้อสอบได้ ทำข้อสอบได้แค่นั้น

ยิ่งแข่งขัน ยิ่งหลงทาง : กับดักการศึกษาไทยในมุมของ อ.อรรถพล อนันตวรสกุล
Previous Post Next Post